บทกลอนเกี่ยวกับอาหารไทย

                

                          มัสมั่นแกงแก้วตา หอมยี่หร่ารสร้อนแรง  

ชายใดได้กลืนแกง แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา

                 ยำใหญ่ใส่สารพัด วางจานจัดหลายเหลือตรา

 รสดีด้วยน้ำปลา ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ

     ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม เจือน้ำสมโรยพริกไทย

 โอชาจะหาไหน ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง

หมูแนมแหลมเลิศรส พร้อมพริกสดใบทองหลาง

พิศห่อเห็นรางชาง ห่างหอหวนป่วยใจโหย

 ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น วางถึงลิ้นดิ้นแดโดย

 รสทิพย์หยิบมาโปรย ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ

เทโพพื้นเนื้อท้อง เป็นมันย่องล่องลอยมัน

 น่าซดรสครามครัน ของสวรรค์เสวยรมย์

ความรักยักเปลี่ยนท่า ทำน้ำยาอย่างแกงขม

กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลม ชมไม่วายคลับคล้ายเห็น

ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ รสพิเศษใส่ลูกเอ็น

ใครหุงปรุงไม่เป็น เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ

 เหลือรู้หมูป่าต้ม แกงคั่วส้มใส่ระกำ

รอยแจ้งแห่งความขำ ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม

 ช้าช้าพล่าเนื้อสด ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม

คิดความยามถนอม สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์

 ล่าเตียงคิดเตียงน้อง นอนเตียงทองทำเมืองบน

ลดหลั่นชั้นชอบกล ยลอยากนิทรคิดแนบนอน

 เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน

เจ็บไกลใจอาวรณ์ ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง

รังนกนึ่งน่าซด โอชารสกว่าทั้งปวง

นกพรากจากรังรวง เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน

 ไตปลาเสแสร้งว่า ดุจวาจากระบิดกระบวน

ใบโศกบอกโศรกครวญ ให้พี่เศร้าเจ้าดวงใจ

 ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน

ผักหวานซ่านทรวงใน ใคร่ครวญรักผักหวานนางฯ